Weszła do baru, rozglądając się dookoła. Wiedziała, wszystko o tych ludziach, o tym mieście... usiadła przy barze i zamówiła drinka.
-Proszę pokazać dowód osobisty. - rzucił chamsko kelner. Katherine zaśmiała się gorzko.
-Nie, nie chcesz dowodu. - warknęła cicho, patrząc facetowi w oczy, używając swojej mocy. Kelner przez chwilę, jakby nieobecny odpowiedział wampirzycy.
-Nie, już go nie chcę. - powiedziała cicho, zabierając się do pracy.

Weszła do baru, nie wiedząc, co ze sobą zrobić. Wszyscy byli czymś zajęci, więc trochę się szwędała. Przy barze zobaczyła kobietę, wyglądającą jak Elena. Bez wachania do niej podeszła.
-Elena, hej! - powiedziała z entuzjazmem, siadając obok niej.
-Przecież mówiłąś, że jesteś zajęta.

Spojrzała na tą blondyneczkę...
-Caroline? Emm. Udało mi się wszystko zrobić przed czasem. - powiedziała uśmiechając się, przyjaźnie,, choć uśmiech ten był wymuszony.
Pięknie, teraz muszę robić za tą... Elenę. Brr.

-Mogłaś dać mi znać. Cały dzień nie mogę znaleźć sobie zajęcia. - powiedziała, wzdychając cicho.
-Nawet Matt nie ma dla mnie dzisiaj czasu. - wyżaliła się.

Jaka szkoda...
Udała naprawdę przejętą, była wspaniałą aktorką...
-Tak. Oj biedna. - rzuciła.
-Mhm, a jak tam Damon... Dawno go nie widziałam. - powiedziała, mając nadzieję, że przypadkiem nie zdradzi swojej tożsamości.

-Pff. Damon. Nie obchodzi mnie ten... Uch, nieważne.  - powiedziała, lekko zdziwiona, że Elena pyta o Damona.
-Co ty pleciesz. Przecież rozmawiałaś z nim kilka dni temu, widziałam. - powiedziała po chwili, gdy to sobie przypomniała.

-Wiesz, zupełnie wyleciało mi to z głowy. - rzuciła szybko. Po chwili kelner przyniósł jej zamówienie. Katherine chwyciła drinka i wypiła pół jego zawartości.
Posłała jej delikatny uśmiech.

-Ach, jesteś jakaś rozkojarzona. Co robiłaś, kiedy byłaś tak niezwykle zajęta, że nie mogłaś się ze mną spotkać? Czekam na wyjaśnienie. Stefan Cię zatrzymał? - uśmeichnęła się nieco zadzhornie, patrząc uważnie na 'przyjaciółkę'.

-Stefan? Powiedzmy, że musieliśmy sobie porozmawiać. Czasem chwila rozłąki trwa jak kilkadziesiąt lat. - uśmiechnęła się, tajemniczo.

-Oj, wiem coś o tym. Dlatego zaraz zwariuję, jak nie zobaczę się z Mattem. - powiedziała, rozglądając się za chłopakiem.

Zaśmiała się, cicho.
-Taaa. Miłość. - pokiwała głową.
-A tak poza tym co u Ciebie? - zapytała miłym tonem.

-Elena, czy ty mnie dzisiaj w ogóle słuchasz? - spojrzała na dziewczynę.
-Hmm, ostatnio monotonia mnie przytłacza. Przydałaby się jakaś żywa impreza, nie sądzisz? - uśmiechnęła sie do niej, w głowie planując już sobie jakąś imprezę w sobotni wieczór.

-Słucham. - odparła gorzko.
-Impreza? Mhm. Było by ciekawie. - zaśmiała się, cicho.

-Już nie pamiętam, kiedy ostatnio się bawiłam. - przyznała.

-Tak. Ja też nie. - odparła. Musiała koniecznie spotkać Damon, ale nie była pewna, czy może się wypytać o niego Caroline.
-To jak? Robimy jakąś imprezkę?

-No jasne. - uśmiechnęła się promiennie.
-Kiedy Ci pasuje?

-Nie wiem. Może jak najszybciej. - uśmiechnęła się, zadziornie.
-Brakuje mi zabawy w życiu.

-Hmm, dzisiaj wieczorem? Zdążę wszystko zorganizować na za dwie godziny. - uśmiechnęła się do niej.
-TO ja lecę, żeby nie przedłużać. - powiedziała wstając z krzesła.
-Ale, Eleno. Pójdź się przebrać. - poradziłą, jako dobra przyjaciółka, pomachała jej i zniknęła.

-Tak. Pa. - rzuciła i wyszła z baru.

Tak jak powiedziała, wróciła do baru po dwóch godzinach. Wiele się zmieniło od tej pory. W barze był tłum ludzi, widać nie tylko ona i Elena potrzebowały rozrywki. Uśmiechnęła się, szukając wzrokiem znajomych.

Weszła do baru, już przebrana. Elegancko, ale sexownie. Podeszła do Caroline.
-Jest idealnie. - uśmiechnęła sie.

-Prawda? Mam do tego talent. - uśmiechnęła się dumnie, kłądąc ręce na biodrach. Zmierzyła Elenę wzrokiem.
-Świetnie wyglądasz. - uśmiechnęła się.

-Dziękuję. - odpowiedziała .
-Ty też... Super wyglądasz. - uśmiechnęła się, delikatnie. Rozglądała się dookoła, szukając Salvatorów.

-Zaprosiłaś Stefana, prawda? - zapytała, również się za nim rozglądając.

-Tak. Powinien zaraz być. - Zaśmiała się, słodko.

-Super. - powiedziała z uśmeichem.
-Idę porozglądać się za Mattem, musi gdzieś tu być. Miłej zabawy. Zobaczymy się później. - ppowiedziała, znikajac między ludźmi.

Cały czas się rozglądała za Salvatorami.

*Wszedł w skórzanej kurtce do baru*
*Zobaczył Katherine*
*Podszedł się przywitać*
Witaj... Dawno się nie widzieliśmy
*Powiedział spokojnie*

-O. Stefano. Jakże miło mi Cię widzieć. - rzuciła.
-Stęskniłam się za Tobą. - patrzyła mu w oczy i uśmiechnęła się, w swój charakterystyczny sposób.

*Weszła do środka, ubrana w normalne ciuchy*
*Zobaczyła Stefana i .... własnego klona?*
*Podeszła do nich*
Witajcie...
*Powiedziała po chwili*
*Przyglądała się dziewczynie z zaciekawieniem*

Elena!
*Krzyknął z radości i ją pocałował*

Mmm... Z Bambiego przezucasz się na wiewiórki? Takie dziikie!
<zrobił zabawną minę, patrząc na niego - brata>

-I co się tak gapisz? - rzuciła do tego czegoś.

Bardzo śmieszne
*Odpowiedział mu ironicznie*

Wiecie co? Może...może ja lepiej pójdę.
*Delikatnie odgarnęła włosy za ucho*
*Czekała na ich reakcję*

<zmrużył oczy, patrząc na Katherine. Olał ją i spojrzał na brata>
- Nie no... A poważnie... wiewióry, Bambi, czy króliczki?
<zaśmiał się cicho. Spojrzał na Elenę i lekko skinął głową>

-Idziesz już? Szkoda. - powiedziała, udając smutek.

Po co wróciłaś?
<rzucił obojętnie do klona Eleny>

Nie wnikaj w to
*Odpowiedział chłodno*

-Żeby napawać się Twoim widokiem. - rzuciła, choć w jej głosie, nie było cienia sarkazmu.

Stefan, jak coś, to będę przy barze.
*Wskazała palcem za siebie*
*Cały czas przyglądała się nieznajomej*
*Odeszła*

Nacieszyłaś się? To możesz spadać...
*uśmiechnął się do niej szelmowsko i spojrzał na brata*
Troszczę się o ciebie, braciszku.
*oznajmił mu*

Nie mam ochoty się z wami gadać
*Powiedział i skierował się za Eleną*

Wywróciła oczami.
-Damonie, nie oszukuj się, bo wiesz, że to i tak nie ma sensu. - uśmiechnęła się, zadziornie, ale i z wyższością.

*na raz wypił prawie pół butelki trunku*
No to zabawę czas zacząć.
*rzucił do Katherine z sarkazmem i postawił butelkę na drewnianej części bilardu. Wziął kij i rozbił bile. Zaczął grać sam, wbijając po kolei wszystkie bile, a zostawiając sobie na koniec czarną*

Westchnęła cicho, śledząc wzrokiem Damon.
-Czemu jesteś na mnie zły? - zapytała słodkim tonem, opierając się o stół.

Nie znalazła Matta, wracała więc do punktu wyjścia. Zdziwiła się trochę widokiem Damona.
-Ciebie nie zapraszałam. - powiedziała jakby do siebie, przechodząc za nim.

A no nie wiem...
*odparł równie słodko. Obrócił się i spojrzał na Caroline*
Caroline, mówisz wszystkim, że jestem dupkiem, ale i tak wiem, że w środku cię kręcę.
*puścił jej oczko, śmiejąc się cicho*

Parsknęła śmiechem.
-Nie, no. Chyba ominęła mnie to i owo, gdy byłam w grobowcu. - powiedziała już ciszej. Patrzyła na Caroline.

Wmurowało ją. Spojrzała na niego, myśląc co powiedzieć.
-Cóź, masz błędne informacje. Było, minęło.

*odsunął się od swej byłej... kochanki. Podszedł do Caroline*
Nie zaprzeczaj...
**mruknął, patrząc jej głęboko w oczy, używając perswazji*

Zmierzyła ich wzrokiem.
-To dopiero początek. - powiedziała cicho i wyszła z baru.

Nie miała wyboru, była pod wpływem tej głupiej perswazji.
-Tak, kręcisz mnie.

Grzaczna dziewczynka.
*uśiechnął się szeroko i odszedł od niej. Wziął kij i zaczął grać*

Może zagrasz?
*zapytał grzecznie, podając jej kij*

*Szturchnęła Go w ramię tak, by się odwrócił*
Co Ty jej znów robisz?!
Zapomniałeś?! Masz się od niej trzymać z daleka!
*Trochę krzyczała*

Dziewczyna na mnie leci... Nie moja wina.
*wzruszył bezradnie ramionami, patrząc na nią., Po chwili wrócił do gry*

*Spojrzała na niego*
Jesteś żałosny...
*Odeszła spokojnie do Stefana*

Każdy mi to mówi. To już na mnie nie działa, skarbie!
*krzyknął do niej, a później uśmiechnął się szeroko*
Ona na mnie leci...
*mrknął do jakiegoś faceta, który właśnie przechodził obok niego i wskazał na Elenę*

Stała trochę skołowana.
-Ona przed chwilą nie wychodziła? - zapytała, właściwie samą siebie, patrząc na odchodzącą Elenę.

*Stefan biegł, więc się zatrzymała*

Nie, Caroline...
*uśmiechnął się szeroko, acz przekonująco*
To jak, gramy? Przyjacielska partyjka... Dam ci fory..
*puścił do niej oczko*

O co znowu Wam chodzi?
*Kierował słowa do Damona*
Czy uważasz, że każda dziewczyna w tym barze jest w Tobie na zabój zakochana?

*Zasłoniła usta ręką, zaczęła się śmiać*
Najwyraźniej tak...
*Powiedziała cicho*

-O, Stefan. Hej. - uśmiechnęła się do niego delikatnie. Przeniosła wzrok na Damona.
-Niech będzie.

Wiesz... Jak chcesz, to mogę cię tego nauczyć...
*podszedł do niego i założył rękę na jego barkach*
Wiesz... Po prostu pij krew ludzi... Masz tu idealny przykład niełego obiadu...
*szepnął do Stefana  i wskazał na Elenę*

Yy...
Ja idę.
*Ruszyła w stronę drzwi i wyszła*

Hej
*Rzucił do Caroline*
*Spojrzał na Damona*
Żebyś się nie przeliczył

Braciszku... Wrzuć na luz... Zabaw się...
*poklepał go po klatce piersiowej w przyjacielskim geście i wcisnął mu kij*
Gramy troje? Jak miło!
*udawał zaskoczonego i wziął kolejny kij. Zebrał bile i rozbił je po chwili*
No, dajecie.

*Wziął od niego kij*
Raz i spadam stąd
*Odpowiedział i wbił 3 bile*

Wiadomo po kim masz talent.
*uśmiechnął się do brata*
Chcesz?
*zapytał i odał mu whisky*

-Łał, nieźle.
Teraz była jej kolej. Wbiła jedną bilę.

Nieźle, cheerleaderko.
*uśmiechnął się szeroko i ułożył kij. Wbił także trzy bile*

Zignorowała jego wypowiedź.
-Więcej nie będę z wami grać, czuję się gorsza. - powiedziała, patrząc na obu braci Salvatore.

Nie chcę...
*Odpowiedzial*

Nie, to nie... Twój głodek by się zmniejszył... Bambi ci wystarcza?
*zapytał, a po chwili napił się znowu*

Tak, Bambi mi wystarczy
*Odpowiedział*

-Jakie Bambi? - spojrzała na nich obu, czekając, aż któryś uderzy.

Do odważnych świat należy.
*wziął kolejny łyk.*
No, dajesz bracie..
*miał na myśli bilard*
Stefano płacze na Bambim... Wiesz... Wrażliwy chłopak...
*rzucił do Caroline, jakby ukrywając to przed bratem*

-Aaa, jasne. - mruknęła z lekką ironią.

Chciałbyś
*Rzucił i wbił tym razem 4 kule*

-Boże, Stefan, grasz jak maszyna. - powiedziała delikatnie zdziwiona, jednak z lekkim uśmeichem.

Mmm... Bracie... Nie znasz się na żartach? Przecież wiemy, że ty jesteś twardy!
*udawał poważnego i dwa razy pięścią postukał w swoją pierś*

Lata praktyki
*Odpowiedział Caroline*
Damon, już mozesz skończyć się wydurniać

Uderzyła, ale nic nie trafiła. Była może trochę rozkojarzona.
-Pff.. Daj mi tej whisky. - spojrzała na Damona.

*podał jej to, o co prosiła i uderzył. Wpadły cztery bile*

Napiła się, patrząc na ich grę.
-Podobno miałam dostać fory. - zwróciła do Damona.

Dostaniesz, bo idę po kolejną butelkę.
*rzucił i odszedł*

Ja Ci nic nie obiecywałem
*Uśmiechnął się łobuzersko*

Przeniosła wzrok na Stefana, opierając się na kiju.
-No to mam problem. - zaśmiała się cicho.

No i uciekł Nam Damon
*Spojrzał w stronę baru*

Również spojrzała w tamtym kierunku.
-Nie jest mi jakoś przykro z tego powodu.
Uśmiechnęła się lekko.

Nie lubisz go?
*Spytał*

-A kto lubi. - zaśmiała się cicho, a słowa wymówiła nieco żartobliwie.

No uwierz, że jednak są takie osoby... Nie dużo ich jest, ale jednak są
*Sam w to nie wierzył*

-Łaał. - powiedziała z wyważnim zdziwieniem.
-Ciężko w to uwierzyć. On po prostu nie chce dać się lubić. - wzruszyła lekko ramionami.

No wiem...

*wrócił z trzema butelkami. Wręczył jedną Caroline, drugą Stefanowi, a trzecią zostawił sobie*
Stafano... Ty mnie lubisz.
*parsknął śmiechem*

Wzięła butelkę.
-Oo, jednak wrócił.

*Wziął butelkę*
Nie bądź tego taki pewien
*Wziął duży łyk*

Noo... Wreszcie zaczynasz się rozkręcać...
*poklepał go po ramieniu i wbił kolejne trzy bile*

Jak już tu jestem...
*Powiedział ozięble*

-A Elena poszła do domu? - zapytała po chwili, bardziej Stefana.

Tak
*Odpowiedział krótko*

Poszła wyżalić się wujaszkowi, że jej chłopaka brat jest skończonym sukinsynem.
*powiedział, uśmiechając się kpiąco*

Daj już spokój
*Powiedział cicho, ale dobitnie*
Caroline, Twoja kolej

-Tak, to bardzo możliwe. - spojrzała na Damona.
-To dziwne. Kazała mi to wszystko zorganizować, a teraz tak po prostu sobie wyszła... - powiedziała, w sumie to do samej siebie, lecz normalnym tonem.
-Nieważne. - dodała po chwili.
-Hmm? Ano tak. - uśmeichnęła się deliaktnie i podeszła do stołu. Uderzyła w biaą bilę i wbiła dwie kolorowe.
-Łaał, mój rekord dnia. - zaśmiała się cicho.

*spojrzał na brata, przymierzając się do wbicia czarnej bili. Nie udało mu się - specjalnie*
Masz braciszku... Wygraj choć raz.
*uśiechnął się do niego pocieszająco*
Taa... Elena tak ma...
*mruknął jakby sam do siebie, ale pomyślał o Katherine*

Wygrywam częściej niż Ci się to wydaje
*Wbił czarną bilę*

-Ja też wygrywam. - wtrąciła.
-Ale z wami dwoma więcej nie gram, bo czuję się upokorzona. - uśmiechnęła się lekko, przykłądając butelkę do ust.

*zaklaskał w dłonie dość glośno, by każdy go usłyszał*
Brawo! Brawo, Stefano
! Wreszcie wyggrałeś!
*uśmichnął się szeroko*

Nie tylko to...
*Miał na myśli Elenę*
I nie rób już scen

Spojrzała na Damona.
-I tak nikt nie zwraca na niego uwagi. - powiedziała, wzruszając ramionami.
-Dobra chłopaki, idę się jeszcze trochę pokręcić. Na razie. - uśmiechnęła się do nich, wzięła swoją butelkę i weszła między ludzi.

*spojrzał na brata zmrużonymi oczami*
Elena mnie by nie wystaczyła...
*mruknął do niego*

Sory, ale spadam...
*mruknął i poszedł sobie, zabierając przy okazji i butelkę z trunkiem*

*Spojrzał na wychodzącego Damona*
*Wyszedł za nim, ale poszedł w innym kierunku*